«Λοιπόν, αυτό είναι για σήμερα». Έστειλα την αναφορά, έκλεισα τον φορητό υπολογιστή και πήγα στο μπάνιο. Η κεφαλή του ντους σφύριξε και οι πρώτες σταγόνες πιτσιλίστηκαν στο πάτωμα. Έριξα τα ρούχα μου και μπήκα στο ντους. Κάτω από τα ρεύματα πιτσιλίσματος του ζεστού νερού, η ένταση από την μόλις ολοκληρωμένη εργασία άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται. Πρέπει να χαλαρώσω. Η πίεση τις τελευταίες μέρες ήταν αφόρητη, τόση πολλή δουλειά που την κουβαλούσα στο σπίτι. Και σε αυτό αυτή.
Δύο μήνες μυρμήγκιασμα στο σβέρκο κάθε φορά που η Joana έμπαινε στην αίθουσα. Λεπτά μακριά πόδια σε λεπτά στιλέτο, ελλειψοειδής πισινός που διαφαίνεται κάτω από μια στενή φούστα, αιχμές θηλών που αντιστέκονται στην προσπάθεια να μεταμφιεστούν με ένα τέλεια προσαρμοσμένο σουτιέν, αισθησιακά κομμένα χείλη και ψηλά χτενισμένα μαλλιά που αποκαλύπτουν έναν μακρύ αυχένα. Ένας συνδυασμός που σας τρελάνει. Και το χειρότερο είναι, ότι αυτός ο συνδυασμός είναι το αφεντικό μου. Κατάρα.
Και μόνο που τη σκέφτομαι, μου ανεβαίνει αλάθευτα πάνω. Σήμερα με θύμωσε ήδη δύο φορές στο γραφείο, μέχρι που φοβήθηκα να σηκωθώ από το τραπέζι, μήπως παρατηρήσει κάτι. Με κοιτούσε κάπως… διαφορετικά από άλλοτε. Και σαν να περπατούσε γύρω από το τραπέζι μου πιο συχνά από ό, τι έπρεπε. Οι καμπύλες των ταλαντευόμενων γοφών ήταν σαν μαγνήτης. Κάμποσες μέρες δεν το έχω κάνει και ακριβώς σήμερα είμαι καυλωμένος σαν ταύρος.
Έπιασα τη βάλανο με τρία δάχτυλα και άρχισα να την τραβάω απαλά. Έκλεισα τα μάτια. Στο πνεύμα τη είδα, πως το ντους τη μουσκεύει τα μαλλιά και την μπλούζα. Πως την πιέζω στον τοίχο του ντους, τη φιλάω και τη σηκώνω τη φούστα. Με ένα τράβηγμα, της βγάζω το βρακάκι, τη σηκώνω το ένα πόδι και μπαίνω ανάμεσα στους μηρούς της. Πώς θα την έκανα...
Στα μεσομήρια κατά τη σκέψη με κτύπησε τόσο, ότι τον πήρα στις παλάμες και τον έσφιξα σφιχτά. Η ακροβυστία γλιστρούσε ελαφρά μπρος-πίσω πάνω του. Φανταζόμουνα, πως την σφίγγω τα όμορφα σφιχτά βυζιά της. Πέρασα το σαπουνισμένο μου χέρι πάνω από τα αρχίδια και τα τράβηξα ελαφρά.
Αυτό ακριβώς θα ήθελα να κάνει. Θα την έπιανα από τα μαλλιά και την ανάγκαζα να κατέβει κάτω. Βλέποντάς την γονατιστή εκεί, με τα χείλη της τυλιγμένα γύρω από τον πούτσο μου. Σίγουρα ξέρει να καπνίζει, είναι στα μάτια της. Γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω και τράβηξα την ακροβυστία τερματικά. Τον τοποθέτησα στη ροή του νερού από το ντους μέχρι να πόνεσε λίγο. Αν μπορεί και να τον ρουφήξει σωστά. Μου αρέσει, όταν η γυναίκα μου τον καπνίζει και ταυτόχρονα τον ρουφάει. Πιροφανώς και αυτή το ξέρει. Σίγουρα το ξέρει. Κατά τη σκέψη ταυτήν, η βάλανος μου χύθηκε σε σκούρο κόκκινο.
Τον ξαναπήρα στο χέρι μου κανονικά. Δύο. Τρία. Τέσσερα. Άρχισα να επιταχύνω. Μπροστά στα μάτια μου το στόμα της γεμάτο το ραβδί μου, γονατισμένη αβοήθητα γονατισμένη με το χέρι μου στο πίσω μέρος του λαιμού της, με το οποίο την θέτω το ρυθμό. Διασκέλισα, ακούμπησα το χέρι μου στον τοίχο και άρχισα να πιτσιλίζω. Η μία παρτίδα μετά την άλλη κυλούσε στα πλακάκια και εμένα μου έστρεψε το κεφάλι. Έκλεισα το ντους, άρπαξα γρήγορα μια πετσέτα, την τύλιξα γύρω μου και πήγα στην κρεβατοκάμαρα. Έπεσα στο κρεβάτι και ανέπνευσα βαθιά.
Αντί για την επιθυμητή ηρεμία, από το μυαλό μου στριφογύριζαν φαντασίες. Γεμάτο φαντασίες. Να την έχω από κάτω μου. Αυτή τη στιγμή και εδώ. Στο μαλακό κρεβάτι. Κατά σκέψη αυτή άρχισε πάλι να μου καυλώνει. Άγγιξα στο τραπεζάκι για ένα μπουκάλι τζελ και ένα fleshlight. Πιτσίλισα μια καλή μερίδα του τζελ στη βάλανο και την έβαλα στην παλάμη μου. Πόσο υγρή μπορεί να είναι όταν είναι ερεθισμένη.
Έβαλα δύο βρεγμένα δάχτυλα στη σάρκα (flesh). Θα σε ετοίμαζα. Θα γκρίνιαζες από ευχαρίστηση και θα έτρεχες. Πέρασα με αρέσκεια με τον αντίχειρα πάνω από τη ροζ κλειτορίδα. Δεν έχεις ιδέα τι όλα θα σου έκανα αν σε είχα εδώ αυτή τη στιγμή. Έβγαλα τα δάχτυλά μου έξω, έβαλα το τεχνητό μουνί στη βάλανο και γλίστρησα μέσα. Σύριξα καθώς έβγαινα έξω. Είχε ρυθμιστεί για σημαντική υποπίεση. Έστριψα τον τροχό. Όχι, γατούλα. Το κάπνισμα έχει ήδη γίνει. Τώρα θα σε τρυπήσω. Σηκώθηκα, έβαλα δύο μεγάλα σκληρότερα μαξιλάρια πάνω μου και αγκύρωσα γερά τη σάρκα ανάμεσά τους. Γονάτισα, την κράτησα, πέρασα τη βάλανό μου μερικές φορές ανάμεσα στα ροζ μεταξένια απαλά χείλη της και την γλίστρησα μέσα, απλά χαστούκισα. Υπέροχα ολισθηρή, ευχάριστα σφιχτή.
Φαντάστηκα, πως την έχω μπροστά μου ξαπλωμένη στην κοιλιά με σουφρωμένο πισινό. Θα την τρυπούσα δυνατά, έως που θα παρακαλούσε για συμπόνια. Φαντάστηκα πώς θα ταλαντεύονταν τα βυζιά της. Πως θα πετούσε την αλογοουρά της από άκρη σε άκρη, γκρίνιαζε και στέναζε. Βρέθηκα αυτόφωρος, πως στενάζω μόνος μου. Ήρθε πιο γρήγορα από ό, τι περίμενα τη δεύτερη φορά.Με αποσπούσε σ΄ αυτόν, καθώς την άρχισα έντιμα να τον γεμίζω με τη σημερινή δεύτερη δόση. Έπεσα δίπλα στα μαξιλάρια, αναπνέοντας βαριά. Ακριβώς τότε μου χτύπησε το κινητό. Η Joana (Ιωάννα).
Έγραφε: «Καλησπέρα, Μαξ, διαβάζω την έκθεσή σου και έχω μερικές ερωτήσεις σχετικά με αυτό. Εάν δεν είναι πολύ αργά για εσάς, παρακαλώ τηλεφωνήστε μου. Αν δεν σας βολεύει τώρα, θα συναντηθούμε αύριο στις 9:00 στο γραφείο μου, ευχαριστώ".
Έτσι η κυρία παρακαλεί. Χαμογέλασα και κάλεσα τον αριθμό της.
«Καλησπέρα, Ιωάννα, μιλέγετε».
«Καλησπέρα», σταμάτησε, «είστε σίγουρος, ότι δεν ενοχλώ; Μου φαίνεστε… λαχανιασμένος».
«Αυτό μου συμβαίνει μερικές φορές. Ειδικά κατά το βράδυ», προσπάθησα να αστειευτώ.
Κατάπιε ηχητικά: «Ελπίζω, ότι δεν σας διέκοψα κάτι, δεν θα το ήθελα».
«Καθόλου. Το συγχρονίσατε τέλεια. Καλύτερα δεν θα μπορούσε να γίνει».
Άνετα βολεύτηκα στο κρεβάτι. Άκουγα τις παρατηρήσεις της για την εργασία και προσπαθούσα να συγκεντρωθώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Το αίμα επέστρεφε σιγά σιγά στο κεφάλι μου, οπότε ήμουν έτοιμος να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις που μου έκανε. Και μάλλον έμεινε ικανοποιημένη από τις απαντήσεις μου, γιατί ακόμα και από το κινητό της τηλέφωνο μπορούσα να καταλάβω ότι χαμογελούσε. Το χαμόγελό της πάντα με παίρνει. Στόχευσα ξανά το χέρι μου στον καβάλο του και άρχισα να μαλακίζομαι αργά για τρίτη φορά. Πώς θα προσποιούσες, αν με έβλεπες τώρα;
«Έλα; Μαξ, ακουόμαστε; Κάπως σώπασες ».
«Ακουόμαστε. Απλά κάπως σκέφτηκα λίγο».
«Σκέφτηκες κάτι ενδιαφέρον;» χαχάνισε.
«Μου έρχονται στο μυαλό πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Απλά δεν ξέρω αν αυτές οι ιδέες θα συναντήσουν κατανόηση από την πλευρά σας».
Μια στιγμή σιωπής.
«Και θέλετε να με γνωστοποιήσετε με τις ιδέες σας μέσω τηλεφώνου, ή... » χαμήλωσε λίγο τη φωνή της, «ή να το αφήσουμε για αύριο στο γραφείο μου;»
Ξαφνιασμένος, το άφησα από το χέρι. Ονειρεύομαι ή όχι; Ίσως λέω για ένα χαστούκι στο στόμα, αλλά θα ήμουν πραγματικά ηλίθιος αν δεν το δοκίμαζα.
«Είναι μια ιδέα για περίπου μισή ώρα. Λίγο, ας πούμε, αντισυμβατική. Ίσως ιδρώσουμε λίγο κατά την πιθανή εφαρμογή της».
«Αυτό είναι μια πρόκληση».
«Είναι».
«Στις 8:15 στο γραφείο μου», ξέσπασε, «και ο Μαξ; Μπορούμε να αφήσουμε τους φορητούς υπολογιστές και τα κινητά μας τηλέφωνα κλειστά προς το παρόν, έτσι δεν είναι;»
«Λέω, ότι οι ιδέες μας έχουν τη δυνατότητα να βρουν ένα κοινό σημείο. Καληνύχτα, Joana (Ιωάννα).»
Συγγραφέας: Christian Fischer
